การวิเคราะห์ดัชนีดอลลาร์และแนวโน้มของดอลลาร์

ตั้งแต่ปี 2001 เป็นต้นมา ดัชนีดอลลาร์ซึ่งสะท้อนการเปลี่ยนแปลงอัตราแลกเปลี่ยนดอลลาร์สหรัฐต่อสกุลเงินหลักในตะวันตก ได้แสดงแนวโน้มการลดลงอย่างชัดเจน ดัชนีดอลลาร์ลดลงจาก 121.02 ในช่วงต้นเดือนกรกฎาคม 2001 สู่ระดับต่ำสุดที่ 84.42 ในวันที่ 18 กุมภาพันธ์ 2004 โดยมีอัตราการลดลงสะสมถึง 33.54% ดอลลาร์ที่เคยแข็งค่าได้หายไปอย่างแท้จริง ขณะนี้การซื้อขายสินค้าโภคภัณฑ์ระดับโลกยังคงใช้ดอลลาร์เป็นหลัก สัดส่วนดอลลาร์ในอันดับการสำรองเงินตราต่างประเทศของประเทศต่างๆ อยู่ที่ประมาณ 70% แนวโน้มอัตราแลกเปลี่ยนดอลลาร์มีผลกระทบสำคัญต่อการค้าสินค้า ตลาดฟิวเจอร์ส และรูปแบบการกระจายผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจของประเทศต่างๆ ในส่วนต่อไปนี้ เราจะวิเคราะห์และตัดสินแนวโน้มดอลลาร์ในระยะกลางจากปัจจัยหลักที่ก่อให้เกิดความผันผวนของดัชนีดอลลาร์และลักษณะความผันผวนของตลาด และสำรวจผลกระทบต่อการเคลื่อนไหวของราคาฟิวเจอร์สในตลาดโลหะพื้นฐาน

ปัจจัยหลักที่ก่อให้เกิดความผันผวนของดัชนีดอลลาร์

ในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา ดอลลาร์สหรัฐประสบกับวิกฤตการณ์สองครั้ง วิกฤตครั้งแรกเกิดขึ้นระหว่างปี 1973-1976 โดยมีสัญลักษณ์คือการยกเลิกการเชื่อมโยงระหว่างเงินดอลลาร์และทองคำและการล่มสลายของระบบบริเตนวูด วิกฤตครั้งที่สองเกิดขึ้นระหว่างปี 1985-1987 โดยมีสัญลักษณ์คือการลงนามข้อตกลงพลาซ่าและการล่มสลายของตลาดหุ้นสหรัฐ เราสามารถมองว่า การปรับตัวของดอลลาร์ในปี 2001 เป็นผลจากการปรับนโยบายจากรัฐบาลบุชที่เปลี่ยนแปลงนโยบายดอลลาร์แข็งของรัฐบาลพรรคประชาธิปัตย์ในช่วงกลางปี 1990 รัฐมนตรีกระทรวงการคลังของสหรัฐในขณะนั้น อย่างไรก็ตาม สโนว์ ได้กล่าวถึงนโยบายดอลลาร์แข็งในที่ประชุมรัฐมนตรีคลัง G7 ซึ่งถูกมองว่าเป็นสัญญาณของนโยบายดอลลาร์อ่อนของสหรัฐ อันตรายทางเศรษฐกิจที่อยู่เบื้องหลังการเปลี่ยนแปลงนโยบายนี้ยังผลักดันให้เกิดปัจจัยเศรษฐกิจที่สำคัญเช่นกัน ตามการคาดการณ์ของ Goldman Sachs การขาดงบประมาณของสหรัฐใน 10 ปีข้างหน้าจะเพิ่มขึ้นถึง 5.5 ล้านล้านดอลลาร์ และการขาดดุลการค้าที่เกิน 5% ของ GDP การขาดดุลในการบูรณาการนี้จึงเป็นพื้นฐานของการเปลี่ยนแปลงจากดอลลาร์แข็งไปเป็นดอลลาร์อ่อน นอกจากนี้ อัตราดอกเบี้ยดอลลาร์อยู่ที่ระดับต่ำสุดในรอบ 45 ปี การที่ได้อัตราดอกเบี้ยต่ำจากสงครามต่อต้านการก่อการร้ายในสหรัฐ ส่งผลให้การไหลเวียนของเงินลงทุนกลับเปลี่ยนแปลง ยากที่จะชดเชยฐานการขาดดุลในบัญชีเดินสะพัด โดยรวมแล้ว ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับการขาดดุลทั่วไปอัตราดอกเบี้ยต่ำและเหตุการณ์ก่อการร้าย คือสามปัจจัยที่ทำให้เกิดการไหลออกของเงินลงทุนระหว่างประเทศ เป็นเหตุผลที่ทำให้ปรากฏการณ์การลดค่าของดอลลาร์ในระยะกลางนี้เกิดขึ้น ปัจจัยที่ทำให้เกิดการปรับตัวในดอลลาร์ในระยะกลางตลอดจนการเปลี่ยนแปลงระบบอัตราแลกเปลี่ยนถูกกระตุ้นโดยการพัฒนาอำนาจการเติบโตทางเศรษฐกิจต่างๆ การย้ายอุตสาหกรรมใหม่เข้ามาและการเกิดขึ้นของพื้นที่ที่มีการเติบโตใหม่จะหมายถึงการกระจายผลประโยชน์ทางการเงินใหม่ ซึ่งจะสะท้อนในمรบณอัตราแลกเปลี่ยนใหม่ การเปลี่ยนแปลงในระบบอัตราแลกเปลี่ยนของเงินหยวนจะช่วยให้การปรับตัวในรอบนี้สามารถดำเนินไปได้อย่างรวดเร็ว

การวิเคราะห์ลักษณะความผันผวนของตลาดดัชนีดอลลาร์ในระยะกลาง

ตามการวิเคราะห์ของผู้เชี่ยวชาญ พบว่าความผันผวนของตลาดดอลลาร์ในระยะกลางในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา จะมีการแสดงรูปแบบและช่วงอย่างชัดเจน ในแต่ละรอบการขึ้นหรือลงของดอลลาร์ประมาณจะมีระยะเวลาที่ยาวนานเฉลี่ย 5-7 ปี จากตัวเลขที่บันทึกไว้ที่ผ่านมา ในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา มีการปรับตัวหรือฟื้นตัวที่มีความสำคัญถึงประมาณ 17 ครั้งซึ่งสำคัญเกินไปหรือต่ำกว่า 10% (อิงตามแนวโน้มของรอบ) โดยประมาณ 10 ครั้ง โดยช่วงการฟื้นตัวหรือการปรับตัวที่มีความสำคัญ หรือสูงเกิน 10% หลักฐานแสดงว่า ทุกๆ 2 ปี จะมีการฟื้นตัวกลับสูงเกิน 5% แต่ต่ำกว่า 10% และทุก 3 ปีจะปรากฏการปรับตัวกลับสูงกว่า 10% ที่สำคัญเป็นการปรับตัวกลับครั้งใหญ่ในแนวโน้มที่น่าสนใจนี้อาจมีค่าเป็นกรณีที่สามารถตั้งอยู่ในทฤษฎีคลื่น ซึ่งวิเคราะห์แนวโน้มไปแต่ละคู่งาน ปัจจุบันการปรับตัวในดอลลาร์ยังชีพอยู่ในช่วง 80-85 แนวโน้มที่สามารถผิดเพี้ยนทำให้เสถียรภาพของระบบการเงินโลกเกิดความผิดปกติได้ หากแนวนี้สัมผัสเพราะเหตุนี้รัฐบาลจึงต้องแทรกแซงเพื่อป้องกันข้อเสียที่สามารถมองเห็นได้ในช่วงสองปีที่ผ่านมา โซนความช่วยเหลือตลอดเวลานี้ยังคงแข็งแกร่ง นอกจากนี้ในการที่จะคอยติดตามการปรับตัวเกี่ยวกับดอลลาร์ ว่าจะมีการปรับตัวในพื้นที่ที่สำคัญนั้นอย่างไรต้องระวังด้วยว่า ปัจจัยความแตกต่างนี้มีข้อมูลใหม่หรือไม่ จะมีการเปลี่ยนแปลงในสถานการณ์ด้านความมั่นคงจากการต่อต้านการก่อการร้ายหรือไม่ และสถานการณ์การขาดดุลการค้าหรือเศรษฐกิจอาจมีแนวโน้มดีขึ้นหรือไม่ ดังนั้นทั้งสามปัจจัยนี้จะเป็นตัวกำหนดว่าการปรับตัวกลับนั้นจะมีความรุนแรงอย่างไร