การแนะนำการสำรองเงินตราต่างประเทศของเรา

สถานะปัจจุบันของการสำรองเงินตราต่างประเทศของจีน

การสำรองเงินตราต่างประเทศของจีนตั้งแต่การปฏิรูปอัตราแลกเปลี่ยนในปี 1994 โดยมีมูลค่า 51.62 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ มาเป็นครั้งแรกที่เกิน 1000 พันล้านดอลลาร์ในปี 1996 ยกเว้นสองถึงสามปีระหว่างวิกฤตการเงินเอเชีย การเติบโตของการสำรองยังคงรวดเร็ว ตั้งแต่ปี 2000 เป็นต้นมา การสำรองเงินตราต่างประเทศยังคงเติบโตอย่างรวดเร็วโดยเฉพาะในปี 2003, 2004 และ 2007 มีอัตราการเติบโตเกิน 40% ตั้งแต่ปี 2006 เป็นต้นมา จีนมีการสำรองเงินตราต่างประเทศในระดับสูงที่สุดของโลก และในเดือนมิถุนายน 2010 การสำรองได้ทะลุ 2 ล้านล้านดอลลาร์ และในเวลาไม่ถึงหนึ่งปีมีการเพิ่มขึ้นอีก 1 ล้านล้านดอลลาร์ ในสิ้นเดือนมีนาคม 2011 การสำรองเงินตราต่างประเทศของจีนอยู่ที่ 30.447 ล้านล้านดอลลาร์ สหรัฐ เพิ่มขึ้น 24.4% และเกิน 30,000 ล้านล้านดอลลาร์เป็นครั้งแรก

โครงสร้างของเงินตรา

ล่าสุด เจ้าหน้าที่จากหน่วยงานการจัดการเงินตราต่างประเทศของจีนเปิดเผยว่า โครงสร้างของการสำรองเงินตราต่างประเทศของจีนประกอบด้วยเงินดอลลาร์สหรัฐ 65% ยูโร 26% ปอนด์ 5% และเยนประมาณ 3% ซึ่งเป็นไปตามสถานการณ์ทั่วโลก

สาเหตุของโครงสร้างการสำรองเงินตรา

สาเหตุที่โครงสร้างการสำรองเงินตราต่างประเทศของจีนมีสินทรัพย์เป็นเงินดอลลาร์ส่วนใหญ่ มีดังนี้:

1. ประเทศที่ออกสกุลเงินสำรองจะต้องมีเศรษฐกิจที่ดำเนินการโดยหลักภายในประเทศ แม้ว่าสหรัฐอเมริกาจะมีสัดส่วนทางการค้าระหว่างประเทศที่สูง แต่ก็ยังต่ำกว่าผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศที่สูงมากของสหรัฐ
2. ธนาคารกลางของประเทศอื่น ๆ เช่น ญี่ปุ่น เยอรมนี และสวิตเซอร์แลนด์ปฏิเสธไม่ให้สกุลเงินของตนมีบทบาทที่สำคัญในตลาดการเงินระหว่างประเทศ
3. เงินดอลลาร์เป็นสื่อกลางสำหรับการชำระเงินระหว่างประเทศและการค้าทางการเงิน
4. สองในสามของการค้าระหว่างประเทศใช้เงินดอลลาร์ในการตั้งบัญชี
5. การซื้อขายในตลาดการเงินระหว่างประเทศส่วนใหญ่ทำด้วยเงินดอลลาร์
6. การสำรองเงินตราต่างประเทศของประเทศส่วนใหญ่เป็นสินทรัพย์เงินดอลลาร์
7. การกู้ยืมจากสถาบันการเงินระหว่างประเทศและการค้าในตลาดพันธบัตรระหว่างประเทศส่วนใหญ่เป็นเงินดอลลาร์หรือพันธบัตรสกุลเงินดอลลาร์

ต้นทุนการสำรอง

เนื่องจากสินทรัพย์ดอลลาร์สหรัฐเป็นส่วนใหญ่ในโครงสร้างการสำรองเงินตราต่างประเทศของจีน ทำให้ในกระบวนการที่เงินดอลลาร์ร่วงอย่างรุนแรงตั้งแต่ปี 2000 การสำรองเงินตราต่างประเทศของจีนมีการด้อยค่าทางบัญชีอย่างมาก โดยในปี 2003 การสูญเสียอยู่ที่ประมาณ 20,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ในครึ่งปีแรกของปี 2004 การสูญเสียทางบัญชีอยู่ที่ประมาณ 40,000 ล้านดอลลาร์

ความเสี่ยงด้านสภาพคล่อง

"การบริหารจัดการสำรองเงินตราต่างประเทศให้ความสำคัญกับความปลอดภัยและสภาพคล่อง ซึ่งเป็นเหตุผลที่จะทำให้การลงทุนในพันธบัตรที่มีเครดิตสูงในตลาดระหว่างประเทศเป็นหลัก"; "เงินตราต่างประเทศของจีนไม่ได้เป็นเงินสดต่างประเทศที่ถืออยู่ แต่เป็นการลงทุนในพันธบัตรที่มีผลตอบแทนสูงและมีความเสี่ยงต่ำ" อย่างไรก็ตาม การสำรองเงินตราต่างประเทศประมาณ 60% หรือมากกว่าหมื่นล้านดอลลาร์ในรูปแบบพันธบัตรรัฐบาลสหรัฐ ทำให้การสำรองมีสภาพคล่องไม่เพียงพอและได้รับผลกระทบจากความสัมพันธ์จีน-สหรัฐ และขนาดของตลาดพันธบัตรรัฐบาลสหรัฐ

การใช้งานไม่ธรรมดา

ในเดือนมกราคม 2004 รัฐบาลจีนได้ใช้การสำรองเงินตราต่างประเทศจำนวน 45,000 ล้านดอลลาร์เพื่อเสริมทุนให้กับธนาคารจีนและธนาคารการก่อสร้างของจีน การฉีดเงินครั้งนี้ไม่ได้อยู่ในกรอบการใช้งานทั่วไปของการสำรองเงินตราต่างประเทศ บริษัทกลางฮุ่ยจินที่จัดตั้งเมื่อวันที่ 16 ธันวาคม 2003 มีบทบาทเป็นผู้ปฏิบัติงาน

ขนาดของการสำรองเงินตราต่างประเทศของจีน

จนถึงสิ้นเดือนกุมภาพันธ์ 2006 การสำรองเงินตราต่างประเทศของจีนแผ่นดินใหญ่รวมอยู่ที่ 853.7 พันล้านดอลลาร์ (ไม่รวมการสำรองเงินตราของฮ่องกงและมาเก๊า) และเป็นครั้งแรกที่เกินญี่ปุ่นขึ้นอันดับหนึ่งในโลก ภายในเดือนเมษายน 2008 การสำรองเงินตราเพิ่มขึ้นเป็น 1.76 ล้านล้านดอลลาร์ มากกว่าการรวมกันของการสำรองจากประเทศและเขตอื่นในเอเชียตะวันออกเฉียงเหนือ มีนักวิจัยบางคนเชื่อว่า ตัวเลขนี้สูงกว่าการสำรองรวมกันของกลุ่มประเทศอุตสาหกรรมหลัก 7 ประเทศ (รวมถึงสหรัฐอเมริกา ญี่ปุ่น สหราชอาณาจักร เยอรมนี ฝรั่งเศส แคนาดา และอิตาลี หรือ G7) การสำรองเงินตราต่างประเทศของจีนมีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง จนถึงปลายเดือนกันยายน 2008 อยู่ที่ระดับสูงสุดเป็นประวัติการณ์ที่ 1.9056 ล้านล้านดอลลาร์ โดยได้รับผลกระทบจากวิกฤตการเงินโลก จากการเปลี่ยนแปลงของอัตราแลกเปลี่ยนยูโรรวมถึงอัตราแลกเปลี่ยนเงินหยวน ในปลายเดือนตุลาคม 2008 การสำรองเงินตราต่างประเทศลดลงต่ำกว่า 1.89 ล้านล้านดอลลาร์ เป็นครั้งแรกตั้งแต่สิ้นปี 2003 และในเดือนธันวาคม 2008 การสำรองเงินตราต่างประเทศเพิ่มขึ้นเป็น 1.94603 ล้านล้านดอลลาร์ ในเดือนมิถุนายน 2009 การสำรองเงินตราต่างประเทศของจีนได้เกิน 2 ล้านล้านดอลลาร์ไปแล้ว ทำให้จีนเป็นประเทศแรกที่สำรองเงินตราต่างประเทศเกิน 2 ล้านล้านดอลลาร์ สุดท้ายในเดือนมีนาคม 2010 ขนาดการสำรองเงินตราต่างประเทศของจีนเพิ่มขึ้นเป็น 24,470.84 ล้านล้านดอลลาร์ และ ณ สิ้นเดือนมีนาคม 2011 การสำรองเงินตราต่างประเทศของจีนทะลุ 30 ล้านล้านดอลลาร์

ความคิดเห็นของนักวิจัย

มีนักวิจัยบางคนเชื่อว่าไม่ควรใช้การสำรองเงินตราต่างประเทศของจีนเพื่อซื้อพันธบัตรรัฐบาลสหรัฐ เนื่องจากอนาคตของสหรัฐอเมริกายังไม่แน่นอน และควรทำการกระจายการลงทุนให้เร็วที่สุด เช่น การเพิ่มการซื้อพันธบัตรของสหภาพยุโรป นอกจากนี้ การสำรองเงินตราต่างประเทศของจีนอาจมีบทบาทใหม่ในการช่วยแก้ไขวิกฤตการเงินสิ่งที่สำคัญคือ จีนต้องเปลี่ยนรูปแบบการเติบโตทางเศรษฐกิจ และการสำรองเงินตราต่างประเทศไม่ควรเพิ่มขึ้นในระดับ 300,000 ล้านดอลลาร์ต่อปี

การคืนสู่สาระสำคัญของการสำรองเงินตราต่างประเทศ

ยอดการสำรองเงินตราต่างประเทศของจีนได้ทะลุ 30 ล้านล้านดอลลาร์ และอยู่ในอันดับหนึ่งของโลก อย่างไรก็ตาม การถกเถียงเกี่ยวกับการสำรองเงินตราต่างประเทศในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานั้นเพิ่มมากขึ้น ความสำเร็จที่ดูดีนี้กลับมีปัญหาซ่อนอยู่ นักวิเคราะห์ชี้ให้เห็นว่ามุมมองปัจจุบันต่อการสำรองเงินตราต่างประเทศส่วนใหญ่ไม่ได้สัมผัสกับสาระสำคัญ และยังมีความเข้าใจผิดเป็นจำนวนมากดังนั้นจึงจำเป็นต้องพิจารณาใหม่เกี่ยวกับสาระสำคัญของการสำรองเงินตราต่างประเทศและระบบการจัดการการสำรองเงินตราต่างประเทศ

สรุป

สิ่งที่เรียกว่า "การสำรองเงินตราต่างประเทศของประเทศ" ควรหมายถึงสินทรัพย์เงินตราต่างประเทศที่รัฐบาลเป็นผู้จัดการอย่างถูกต้อง แต่ที่จีน ตอนนี้หมายถึงการที่ธนาคารกลางซื้อด้วยเงินหยวนและบริหารโดยธนาคารกลางโดยรวม โดยที่การซื้อ การเก็บรักษา และการจัดการเงินตราต่างประเทศของธนาคารกลางนั้น เป็นช่องทางหนึ่งในการปล่อยเงินในระบบ และการสำรองนี้ควรจะเป็นการสำรองประกันเงินที่มีทั้งการควบคุมเงินในอุปทาน และการซื้อตามการเงินโลก มีหลายปัญหาที่ซ่อนอยู่ในรูปแบบการจัดการเงินตราต่างประเทศของรัฐ ซึ่งต้องมีการปรับปรุงระบบและวิธีการบริหารที่ดีขึ้น