ความหมายของการถือครองเงินตราต่างประเทศ

สำหรับผู้ซื้อขายแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ คำว่า "การถือครองเงินตราต่างประเทศ" อาจดูเหมือนใหม่ แต่ในบางครั้งในข่าวเศรษฐกิจมหภาคจะมีการกล่าวถึงแนวคิดนี้อยู่บ่อยครั้ง。那么การถือครองเงินตราต่างประเทศหมายความว่าอย่างไร? วันนี้เราจะนำเสนอข้อมูลในรายละเอียดให้ทุกคนได้เข้าใจกันได้มากขึ้น。

การถือครองเงินตราต่างประเทศคืออะไร

การถือครองเงินตราต่างประเทศ (Funds Outstanding for Foreign Exchange) หมายถึง การที่ธนาคารกลางของประเทศหนึ่งซื้อสินทรัพย์เงินตราต่างประเทศและมีการปล่อยเงินตราท้องถิ่นตามนั้น ยกตัวอย่าง เช่น ประเทศของเรา โดยที่ค่าเงินหยวนเป็นเงินที่ไม่ได้มีการแลกเปลี่ยนอย่างเสรี เมื่อมีการนำเงินต่างประเทศเข้ามา จะต้องมีการแลกเปลี่ยนเป็นเงินหยวนก่อน才能เข้าสู่ระบบการใช้งาน ในการแลกเปลี่ยนเหล่านี้ รัฐจะต้องมีการลงทุนอย่างมหาศาล ซึ่งจะต้องใช้เงินตราท้องถิ่นในการซื้อเงินตราต่างประเทศ นั่นจึงส่งผลให้มี "การเพิ่มปริมาณเงิน" และในที่สุดทำให้เกิดการถือครองเงินตราต่างประเทศขึ้น。

ความเกี่ยวข้องระหว่างการถือครองเงินตราต่างประเทศกับทุนสำรองเงินตราต่างประเทศ

เมื่อพูดถึงการถือครองเงินตราต่างประเทศ ต้องไม่ลืมพูดถึงทุนสำรองเงินตราต่างประเทศ ซึ่งทุกคนคงไม่คุ้นเคยกันดี ว่าสองสิ่งนี้มีความสัมพันธ์กันอย่างไร? แท้จริงแล้ว การถือครองเงินตราต่างประเทศ คือการที่ธนาคารกลางของประเทศซื้อเงินตราต่างประเทศแล้วส่งกลับมาเป็นการปล่อยเงินท้องถิ่น ซึ่งสินทรัพย์ที่ซื้อด้วยเงินตราต่างประเทศเหล่านั้นก็คือทุนสำรองเงินตราต่างประเทศที่เราทุกคนรู้จักกันดี。

ความหมายสองชั้นของการถือครองเงินตราต่างประเทศ

ควรสังเกตว่าเนื่องจากระบบการซื้อขายแลกเปลี่ยนเงินตราที่จัดการโดยธนาคาร ประกอบด้วยสองตลาด คือ ตลาดซื้อขายแลกเปลี่ยนเงินตราที่ทำโดยธนาคาร และตลาดแลกเปลี่ยนเงินตราระหว่างธนาคาร ดังนั้นในการใช้งานจริง การถือครองเงินตราต่างประเทศจึงมีความหมายสองชั้น ชั้นแรกคือ ธนาคารกลางซื้อเงินตราในตลาดแลกเปลี่ยนที่เป็นผู้นำเพื่อส่งกลับเป็นเงินหยวน; ชั้นที่สองคือ ตลาดการซื้อขายแลกเปลี่ยนเงินตราที่รวมทั้งธนาคารกลางและธนาคารพาณิชย์จึงส่งกลับเป็นทุนเงินหยวนให้กับเศรษฐกิจจริง。

การแสดงออกของความหมายทั้งสองชั้น

การแสดงออกที่ชัดเจนของความหมายชั้นแรกคือ ธนาคารกลางทำการซื้อขายเงินตราและสร้างทุนสำรองเงินตราต่างประเทศตามที่กล่าวไว้และส่งกลับเป็นเงินทุนพื้นฐาน ส่วนความหมายชั้นที่สองคือทั้งระบบธนาคารทำการซื้อเงินตราและเริ่มสร้างทุนสำรองเงินตราต่างประเทศทั้งหมด สุดท้ายสร้างการปล่อยเงินทุนให้กับสังคมในระดับเศรษฐกิจที่ใหญ่ขึ้น。